جنون

" یک عالم کتابی که ورق نخوردن، یک عالم فیلمی که ندیدم، اسم یک عالم آدم معروف و مهم که من تا حالا نشنیدم. و یک عالم کار که من دارم و یک عالم وقت که ندارم. "
.
فکر کردن به این جمله می تواند آدم را به یک جنون یا افسردگی یا یک چیزی شبیه اینها برساند. من خیلی چیزها را نمی دانم. و این خیلی بده. یعنی خیلی خیلی بده!
می شود دلیل هایی هم آورد که خوب، حالا جوانم. وقت زیاد است. هنوز خیلی وقت دارم، ولی اینها کافی نیست. باید از یک جایی شروع کرد.
من از وقتی که بچه بودم تا یک زمانی حدود پیش دانشگاهی شبها حدود ساعت 9 می خوابیدم، نه اینکه بخواهم بخوابم ها، خوابم می برد!! خوب حالا با یک حساب سر انگشتی دستتان می آید که با بهترین حالت افزایش این ساعت باز هم من شب ها زود می خوابم. یعنی نه اینکه بخواهم بخوابم ها، وقتی بعد از 11 ساعت بیرون بودن از خانه برمی گردم دیگر بیشتر از 5-4 ساعت که نمی توانم بیدار بمانم. و این میشود حدود ساعت 11 شب که وقتی دو صفحه از یک کتاب را ورق می زنم یا اول یک فیلم را می بینم دیگر اینقدر خسته هستم که خوابم می برد و دوباره فردا این فکر شروع می شود که:

" یک عالم کتابی که ورق نخوردن، یک عالم فیلمی که ندیدم، اسم یک عالم آدم معروف و مهم که من تا حالا نشنیدم. و یک عالم کار که من دارم و یک عالم وقت که ندارم. "

-----------------------------------------------------------------------------