۴ ماه و ۲۲ روز است که اینجا هیچ چیز ننوشتهام و یک هفته است که هر روز سرک میکشم و میترسم که باز چیزی بنویسم.
۴ ماه و ۲۲ روز است که هیچجایی نبودم، جز با خودم. تمام این مدت فقط یک آدم واقعی بودم. خیلی کم نوشتم و فقط با چند نفری حرف زدم.
در این روزهایی که نمیدانم خوب هستند یا بد، فقط خودم بودم و سعی میکنم تا خودم را بیشتر یاد بگیرم.
اینقدر که حالا میدانم یک نفر اینجا درونم نشسته است و گاهی هقهق به گریه میافتد و من مدام باید در آغوش بگیرم و آرامش کنم.
***
دلم شعر میخواهد
دلم وبلاگم را میخواهد
دلم میخواهد بنویسم بدون آنکه فکر کنم به آدمها
به اینکه الان یک نفر خوشحال میشود و یک نفر ناراحت
دلم میخواهد برای خودم بنویسم
برای این روزها
در این روزهایی که میخندم، حرف میزنم، با آدمها به اندازه لازم معاشرت میکنم
و تا جای ممکن پایم را از دنیای مجازی حرفها بیرون کشیدهام
دلم برای نوشتن و خوانده شدن نوشتههایم تنگ شده است
دیدی گاهی آدمها راست و دروغ را گم میکنند
من راست و دروغ دنیا و آدمها را یکجا گم کردهام
همه آدمهای حوالیام را
پ.ن: فکر نمیکنم که کسی هنوز هم به اینجا سرک بکشد، ولی من دلم برای نوشتن تنگ شدهاست.
۱۰ نظر:
چرا فکر نمیکنی دختر؟
فکر کن سکوت ما (من) هم حسابش از احترام به خلوت تو جدا نیست..
بالاخره پیدا شدی.
:)
چرا اسمم نیومد تو کامنت قبلی؟
your feet are very adorable
I checked your instagram and thought that you may be a footfetish cause I am.
please check my weblog, it will be my honor
good luck
خواستم بگم این 4 ماه و 22 روز که میگی حداقل هر هفته یه بار به اینجا سر زدم ببینم نوشتی یا نه میخونمت نگین بنویس :)
فرزانه و سمیرای عزیز، مرسی که هنوز هم اینجا رو میخونید، واقعا خوشحال شدم از کامنت هاتون
من و تيام هم به يادت بوديم.تيام از دلتنگيش واسه عكساي قشنگ و جديدت تو فيس بوك و منم از سر زدناي بي نتيجه م به وبلاگ دوس داشتنيت و خوندن نوشته هات
خوبه كه هستي.شكر
neveshtan hatman nabayad baraye khodet bashe.mitoone vaseye adamaee ke montazeran ta toro bekhoonan ham bashe.mesle man ke enghadr doost daram neveshtehato khodeto.
کامنتهاتون واقعا برام مهمن.
در نوشتن ها راست یا دروغ بودنشان مهم نیست . مهم اینه که جوری بنویسی که خواننده باور کنه . از بازگشتتان شدیدا مشعوفیم
شاید دیر به دیر ولی من هنوز سرک می کشم :*
ارسال یک نظر