۱۳۸۹ دی ۱۳, دوشنبه

روزهای بی دلیلی


از همان شب هایی ست که دلش گریه می خواهد
از همان موقع ها که خسته است
باز یک چیزی دیده است که طاقتش را ندارد
بی رو در بایستی حسودیش شده
از آن وسط هفته های مزخرفی است که تنهاست
دنبال دلیل می گردد
نشانه
و این روزها هیچ نشانه ای وجود ندارد
من دلیل هیچ کس نیستم.


۱ نظر:

Rasool گفت...

جوونای این دوره زمونه چه شون شده؟ چرا این همه افسردگی و ناامیدی؟
یکی از یکی بدتر!!! تو رو خدا ببین ما کی رو دست کی سپردیم؟؟؟!