۱۳۹۰ آبان ۱۱, چهارشنبه

پر از خودم


دست آدم ها را که بخوانی

وقتی به «همه مثل هم اند» برسی

سخت می شود وارد بازیشان شد

زندگی هم که همه اش بازی ست

حالا من همین گوشه کنارها، بازی خودم را دارم

یک بازی شلوغ پر از خودم، فقط خودم


۴ نظر:

Hadi گفت...

بلی.

ناشناس گفت...

movafegham

رعنا شمس گفت...

ولی آدم همیشه امید داره که یکی باشه که مثل بقیه نباشه. این‌جوری‌ه که هی آدمای جدیدُ امتحان می‌کنه، به‌شون فرصت حضور می‌ده...
کاش پشیمون‌ش نکنن فقط. کاش!‏

masi گفت...

دست از سر دست آدمها بردار تگین الملوک! آدمها همیشه دستهایشان را جایی پنهان می کنند. چشمهایشان را بخوان که همیشه باز نیست!